Gromada w Perseuszu

Pierwsza taka mapa ciemnej materii w historii

Podczas gdy Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba zachwyca nas zbliżeniami na detale odległych galaktyk, europejski teleskop Euclid robi coś odwrotnego – cofa się o krok, by pokazać nam wielki obraz. ESA opublikowała właśnie najbardziej szczegółową w historii trójwymiarową mapę dystrybucji ciemnej materii, obejmującą ogromny wycinek południowego nieba.

Fragment pierwszych obrazów z teleskopu Euclid ukazujący Gromadę w Perseuszu. W tle widać tysiące odległych galaktyk, których światło pomaga na mapowanie ciemnej materii.
Źródło: ESA/Euclid/Euclid Consortium/NASA

Niewidzialne staje się widoczne

Ciemna materia nie emituje ani nie odbija światła, więc zobaczenie jej jest niemożliwe w tradycyjnym sensie. Jak więc Euclid stworzył tę mapę?

Wykorzystano zjawisko soczewkowania grawitacyjnego. Masa ciemnej materii zagina czasoprzestrzeń, działając jak soczewka, która w minimalnym stopniu zniekształca obrazy galaktyk znajdujących się daleko za nią. Analizując kształty milionów galaktyk na zdjęciach o niesamowitej ostrości (obejmujących obszar setki razy większy niż pole widzenia Webba), superkomputery odtworzyły rozkład masy, która te zniekształcenia wywołała.

Kosmiczna pajęczyna w 3D

Nowa mapa potwierdza to, co do tej pory sugerowały jedynie symulacje: Wszechświat przypomina gąbkę lub pajęczynę. Widzimy wyraźnie, jak galaktyki (zwykła materia) płyną wzdłuż gigantycznych włókien ciemnej materii i gromadzą się w miejscach, gdzie te włókna się przecinają (węzłach). Puste przestrzenie między nimi – tak zwane Pustki (Voids) – są faktycznie niemal całkowicie pozbawione materii, zarówno tej świecącej, jak i ciemnej.

Egzamin dla Einsteina

Publikacja ta jest wstępem do odpowiedzi na najważniejsze pytanie misji: czy Ogólna Teoria Względności Einsteina działa tak samo w skali miliardów lat świetlnych, jak w naszym Układzie Słonecznym? Wstępne wyniki wskazują, że szkielet Wszechświata rośnie nieco wolniej, niż przewidywały niektóre modele, co może sugerować, że nasza wiedza o ciemnej energii (sile rozdymającej kosmos) wymaga korekty.


Źródła:

  • ESA/Euclid Consortium: Euclid’s first large-scale structure map release
  • Astronomy & Astrophysics: Mapping the dark universe with Euclid weak lensing data
  • Nature: First cosmological constraints from the Euclid mission

Opracowanie: Agnieszka Nowak

Postaw mi kawę na buycoffee.to

Przewijanie do góry